درد فراق یوسف زهرا شدید شد

                                            یعقوب روزگار دو چشمش سپید شد

در پیشگاه یوسف زیبای فاطمه

                                              صدها هزار یوسف مصری عَبید شد

از عشق ناله خیزد و  از هِجر، درد و غم

                                                غم ناله میکند که فراقت مَدید شد

الهم عجل لولیک الفرج

یعقوب سراج می‏‏گوید: خدمت امام صادق رسیدم دیدم حضرت ایستاده نزدیک گهواره پسرش ابوالحسن موسی(امام کاظم) و او در گهواره است پس با فرزندش زمانی طولانی سخن می‏گفت: من آنجا نشستم تا حضرت فارغ شد: پس برخاستم به سوی امام صادق، حضرت فرمود: برو نزدیک مولای خود و بر او سلام کن، من نزدیک ابوالحسن موسی شدم و بر او سلام کردم، آنحضرت به زبان فصیح سلام مرا جواب داد و آنگاه فرمودند: برو تغییر بده اسم دخترت را که دیروز نام او نهاده‏ای، زیرا آن اسمی است که حقتعالی مبغوض دارد ( دشمن میدارد) آنرا، یعقوب گفت که حق تعالی دختری به من کرامت فرموده بود و من او را حُمِیرا( نام دیگر عایشه بوده) نام گذاشته بودم، امام صادق فرمود: اطاعت کن امر مولای خود را تا رشد یعنی راه راست نصیب تو شود. پس من اطاعت کرده و اسم او را تغییر دادم.

پیامبر گرامی اسلام(ص): لا تُضَیِّعُوا صَلاتَکُمْ، فَإنَّ مَنْ ضَیَّعَ صَلاتَهُ، حُشِرَ مَعَ قارُونَ وَ هامانَ، وَ کانَ حَقّاً عَلی اللّهِ أنْ یُدْخِلَهُ النّارَ مَعَ الْمُنافِقینَ نماز را سبک و ناچیز مشمارید، هرکه نسبت به نمازش بی اعتنا باشد و آن‏را سبک و ضایع گرداند همنشین قارون و هامان خواهد گشت و بر خداست که او را همراه منافقین در آتش داخل کند.[1]

امام باقر(ع): اِنّ اوّلَ ما يُحاسب بِهِ العبدَ الصلاةَ ، فاِن قُبلت قُبِل ماسِواها واِن رُدَّت رُدَّ ما سواها نخستين عملي كه از بنده مورد محاسبه قرار مي‏گيرد نماز است، اگر نماز قبول گردد سایر اعمال نیز پذیرفته شده و اگر رد شود سایر اعمال نیز مردود می‏‏گردد.[1]

پیامبر گرامی اسلام(ص): أول ما يُنْظَرُ في عَمَلِ العَبدِ في يومِ القيامةِ في صلاتِهِ فاِن قُبِلَتْ نُظِرَ في غَيْرها واِن لَمْ تقبل لم يُنْظَر في عَمَلِهِ بِشَيءٍ اولين عملي كه درروز قيامت در پرونده اعمال بندگان به آن توجه مي شودنماز است، پس اگر قبول شد به ديگر اعمال توجه مي‏شود و اِلاّ اصلا نگاه به غير آن نمي‏شود.[2]

امیرالمومنین(ع)  : أنّ كُلَّ شيءٍ مِنْ عَمَلِكَ تَبَعٌ لِصَلاتِكَ تمامي اعمال انسان تابع نماز وي مي‏باشد.[3]

           ما را  ز خاندان کرم آفریده اند           

یک موج از تلاطم یَم آفریده اند

          مارا فدائیان پسرهای فاطمه 

 مارا شهید میر وعلم آفریده اند

  مارا به اعتبار عنایات فاطمه            

   گریه کنان حضرت غم آفریده اند

    هریک زما حریف دو صد لشکر یزید     

زین رو  ز  شیعه عده کم آفریده اند

           دجالها و حرمله ها را مهاجم و...          

مارا مدافعان حرم آفریده اند

شاعر: شجاد شکری فرزند شهید بزرگوار محمد رضا شاکری

از بزرگوران و خیرین عزیز که میخواهند توشه ای برای آخرت خود تهیه کنند درخواست میکنیم مارا یاری کنند تا کتابی که در فضائل ائمه اطهار و اعتقادات شیعه در دست تهیه است اما به دلیل گرانی کاغذ بودجه لازم برای چاپ آن را نداریم با یاری خداوند متعال و عنایت ائمه اطهار و کمک شما محبین و شیعیان بزرگوار به چاپ برسانیم درخواست میشود کسانی که میخواهند مارا یاری کنند برای کسب اطاعات بیشتر به این آدرس ایمیل ارسال کنند. mohammad.kokabi1391@gmail.com هزینه تقریبی آن بیست میلیون تومان است.

امام صادق: همانا منكر امامت, بدترينِ انكاركنندگان استالافین ص13 البحث الثاني

حضرت على بن الحسين خطاب به شخصی به نام زائده فرمودند: خبر به من رسيده كه گاهى به زيارت قبر ابى عبد اللَّه الحسين مى‏روى؟ عرض كردم: همان طور است كه خبر به سمع شما رسيده. حضرت فرمودند: براى چه مبادرت به چنين فعلى مى‏ورزى در حالى كه تو نزد سلطان مكانت و منزلتى داشته و وى كسى است كه توان اين را ندارد ببيند شخصى به ما محبّت داشته و ما را بر ديگران برترى مى‏دهد و فضائل ما را ذكر مى‏كند و حقّى كه از ما بر اين امّت واجب است را رعايت مى‏نمايد؟ محضر مباركش عرض كردم: به خدا سوگند قصدم از اين فعل فقط رضايت خدا و رسول خدا بوده و از غضب و سخط كسى كه بر من غضب نمايد ترس و وحشتى ندارم و امر مكروهى كه از ناحيه اين فعل به من برسد هرگز در سينه‏ام گران و سنگين نيست و بر من قابل تحمّل مى‏باشد. حضرت فرمودند: تو را به خدا سوگند امر چنين است؟ عرض كردم: به خدا سوگند امر چنين است. حضرت سؤالشان را سه بار تكرار فرموده و من نيز جوابم را سه بار بازگو نمودم. سپس حضرت فرمودند: بشارت باد ترا، بشارت باد ترا، بشارت باد تو را، لازم شد خبر دهم تو را به حديثى كه نزد من بوده و از احاديث نخبه و برگزيده‏اى است كه جزء اسرار مخزونه مى‏باشد و آن اين است: زمانى كه در طَف (كربلا) آن مصيبت به ما وارد گشت و پدرم و تمام فرزندان و برادران و جميع اهلش كه با او بودند كشته شدند و حرم و زنان آن حضرت را بر روى شتران بى‏جهاز نشانده و ما را به كوفه برگرداندند پس به قتلگاه ايشان چشم دوختم و ابدان طاهره ايشان را برهنه و عريان ديدم كه روى خاك افتاده و دفن نشده‏اند، اين معنا بر من گران آمد و در سينه‏ام اثرش را يافته و هنگامى كه از ايشان چنين منظره‏اى را مشاهده كردم‏ اضطراب و بى‏آرامى در من شدت يافت به حدّى كه نزديك بود روح از كالبدم خارج گردد، اين هيئت و حالت را وقتى عمّه‏ام زينب كبرى دختر على بن ابى طالب از من مشاهده نمود فرمود: اين چه حالى است از تو مى‏بينم، اى يادگار جدّ و پدر و برادرم چرا با جان خود بازى مى‏كنى؟!! من گفتم: چگونه جزع و بيتابى نكنم در حالى كه مى‏بينم سرور و برادران و عموها و پسر عموها و اهل خود را در خون خويش طپيده، عريان و برهنه بوده، جامه‏هايشان را از بدن بيرون آورده‏اند، بدون اينكه كفن شده يا دفن گرديده باشند، احدى بالاى سرشان نبوده و بشرى نزديكشان نمى‏شود گويا ايشان از خاندان ديلم و خزر مى‏باشند؟!! عمّه‏ام فرمود: آنچه مى‏بينى تو را به جزع نياورد، به خدا سوگند اين عهد و پيمانى بوده كه رسول خدا با جدّت امير المؤمنين و پدرت سيّد الشهداء و عمويت امام مجتبى نموده و خداوند متعال نيز از گروهى از اين امت كه در عداد ستمكاران و سركشان نمى‏باشند پيمان گرفته است ايشان در بين اهل آسمان‏ها معروف و مشهورند كه اين اعضاء قلم شده را جمع كرده و دفن نموده و اين اَبدان و اجسام خون آلود را به خاك سپرده و در اين سرزمين براى قبر پدرت سيد الشهداء نشانه‏اى نصب كرده كه اثرش هيچ گاه كهنه نشده و گذشت شب و روز آن را محو نمى‏كند، و بسيارى از پیشوایان كفر و اِلحاد و اَبناء ضِلالت و گمراهى سعى در نابود كردن آن مى‏نمايند اما به جاى اينكه رسم و نشانه آن از بين رود ظاهرتر و آشكارتر مى‏گردد.[1]

حمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حميرى، از پدرش، از على بن محمّد بن سالم، از محمّد بن خالد، از عبد اللَّه بن حمّاد بصرى، از عبد اللَّه بن عبد الرحمن اصم، از مسمع بن عبد الملك كردين بصرى نقل كرده كه وى گفت: امام صادق خطاب به من فرمودند:...آيا ياد مى‏كنى مصائبى را كه براى سیدالشهداء فراهم كرده و آزار و اذيت‏هائى كه به حضرتش روا داشتند؟ عرض كردم: آری. حضرت فرمودند: آيا به جزع و فزع مى‏آئى؟ عرض كردم: بلى به خدا قسم و بخاطر ياد كردن مصائب آن بزرگوار چنان غمگين و حزين مى‏شوم كه اهل و عيالم اثر آن را در من مشاهده مى‏كنند و چنان حالم دگرگون مى‏شود كه از خوردن طعام و غذا امتناع نموده و بوضوح علائم حزن و اندوه در صورتم نمايان مى‏گردد. حضرت فرمودند: خدا رحمت كند اشک‏هاى تو را (يعنى خدا بواسطه اين اشک‏ها تو را رحمت‏ نمايد)، بدان قطعا تو از كسانى محسوب مى‏شوى كه به خاطر ما جَزَع نموده و به واسطه سُرور و فَرَحِ ما مَسرور گشته و بخاطر حُزنِ ما مَحزون گرديده و بجهت خوف ما خائِف بوده و هنگام مأمون بودن ما در امان هستند، توجه داشته باش حتما و عَنقَريب هنگام مرگ اجدادم را بالاى سرت خواهى ديد كه به ملك الموت سفارش تو را خواهند نمود و بشارتى كه به تو خواهند داد برتر و بالاتر از هر چيزى است و خواهى ديد كه ملك الموت از مادر مهربان به فرزندش به تو مهربان‏تر و رحيم‏تر خواهد بود. مسمع مى‏گويد: سپس حضرت گريستند و اشکهاى مباركشان جارى شد و من نيز با آن جناب اشک ريختم، پس از آن حضرت فرمودند: الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي فَضَّلَنا عَلى‏ خلقه بالرّحمة و خصّنا اهل البيت بالرّحمة اى مسمع از هنگامى كه امير المؤمنين شهيد شدند زمين و آسمان بر ما ترحم نموده و مى‏گريند و موجودى بيشتر از فرشتگان بر ما گريه نكرده است، ايشان اشك‏هايشان لا ينقطع جارى بوده و هرگز قطع نمى‏شود. توجّه داشته باش احدى بخاطر ترحم بما و بجهت مصائبى كه بر ما وارد شده گريه نمى‏كند مگر آنكه قبل از آمدن اشک از چشمش حقتعالى او را رحمت خواهد نمود و وقتى اشک‏ها بر گونه‏هايش جارى گشت در صورتى كه يك قطره از آنها در جهنّم بيفتد حرارت و آتش آن را خاموش و آرام مى‏كند كه ديگر براى آن حرارتى پيدا نمى‏شود. دانسته باش كسى كه به خاطر ما قلبش دردناك شود، در روزى كه مرگش فرا برسد و ما را مشاهده نمايد سرور و نشاطى برايش پيدا شود كه پيوسته اين سرور در او بوده تا در كنار حوض بر ما وارد گردد و هنگامى كه محبّ و دوست‏دار ما اهل بيت بر حوض كوثر وارد شود سرور و فرح خاصّى در كوثر پيدا شود به حدّى كه انواع و اقسام اطعمه‏اى را به او چشانده كه وى مايل‏ نيست طعم آن غذاها زائد گردد. اى مسمع: كسى كه از آن حوض يك جرعه بياشامد هرگز بعد از آن تشنه نشده و ابدا طلب آب نكند.[1]

عبدالله بن سنان می‌گوید: به امام صادق عرض کردم: فدایت شوم پدرت درباره انفاق در راه حج می‌فرمودند به هر درهمی که در این راه خرج کنی برای او هزار درهم حساب می‌شود. کسی که در مسیر زیارت حسین انفاق می‌کند برای او چیست؟ حضرت فرمودند: به هر درهمی که در این مسیر صرف می‌کند: هزار هزار هزار(تا ده مرتبه هزار را تکرار کردند) برای او حساب می‌شود و علاوه بر این رضایت و خشنودی خداوند و دعای خیر پیامبر اکرم و امیرالمومنین و ائمه معصومین برای اوست کامل الزیارات باب46 حدیث4